نکات خاصی وجود دارد که راننده تازه‌کار فراری ۲۹۶ اسپشیاله باید در نظر بگیرد.

یکی اینکه این خودرو پایین‌ترین لحظه اینرسی قطبی را در میان فراری‌های فعلی دارد. یعنی عاشق چرخش است. دیگری اینکه قدرتمندترین مدل صرفاً عقب‌محرک شرکت است. نیازی به هوش سطح ادرین نیوی نیست تا بفهمید این ترکیب می‌تواند چیزی عمیقاً هیجان‌انگیز – یا فقط خیلی ترسناک – ایجاد کند.

رئیس تست راننده رافائله دی سیمونه به ما اطمینان می‌دهد که اولی است، اما شک باقی می‌ماند. شب قبل از رانندگی اسپشیاله ۸۶۸ اسب‌بخاری در فیورانو و آپنین‌ها، می‌پرسم آیا همه چیز، می‌دونی، از کنترل خارج شده. به یاد داشته باشید که ۲۹۶ GTB معمولی ۴۹ اسب‌بخار کمتر، ۶۰ کیلوگرم سنگین‌تر و تنظیمات محافظه‌کارانه‌تری دارد اما لاستیک‌های عقبش را در پیچ‌های دنده چهار روشن می‌کند. حتی پنج.

«نقطه بدون بازگشت جایی است که دیگر نمی‌توانید قدرت خودرو را مدیریت کنید. ما فقط اگر ابزارهایی برای مدیریت آن قدرت اضافی بدهیم، گام برمی‌داریم»، می‌گوید دی سیمونه، قبل از اینکه به طور تهدیدآمیز اضافه کند که فکر می‌کند «ما تقریباً روی حد هستیم».

فروش خودرو خود ۸۴% بیشتر پول بگیرید با

صبح روز بعد، در پیست زیر آفتاب درخشان، و قبل از تکمیل دور اول، دی سیمونه پیش‌بینی‌شده تأیید می‌شود. حتی باشکوه‌تر از رنگ Verde Nürburgring آن، نحوه مدیریت آسان ۵۵۰ اسب‌بخار بر تن توسط اسپشیاله است.

وحشی‌گری حیوانی در جانشین سنگین‌تر اما برتر ۴۸۸ پیستا وجود دارد، و البته می‌توانید حادثه بزرگی در هر خودرویی از این نوع داشته باشید. اما حس من این است که برای اشتباه رفتن، باید مثل یک احمق رانندگی کنید. اسپشیاله تمام بخشندگی پرجنب‌وجوش GTB را دارد، فقط با شفافیت مکانیکی بیشتر و تئاتر خام. و سرعت. خدایا، سرعت. نفس‌گیر است.

پس، در حالی که می‌توانید در مورد خردمندی هزینه ۱۰۰ هزار پوند اضافی که اسپشیاله نسبت به GTB می‌خواهد بحث کنید، نمی‌توانید انکار کنید که یک سوپراسپرت برجسته است و یکی که، خیلی خوشحالم گزارش دهم، از نظر احساسی رضایت‌بخش است، با خطوط کودکانه و همه.

نتیجه‌گیری

مدل تست‌شده:

امتیاز:

فراری ۲۹۶ اسپشیاله

به اندازه نامزدش، ۴۵۸ اسپشیاله، خالص نیست، اما باورنکردنی توانا و بالاتر از همه دوست‌دار سرگرمی

نقاط قوت

پیشرانه V6-الکتریکی فوق‌العاده قوی خطی و، بله، پرروح است

رفتار جاده‌ای تفاوت زیادی با GTB عالی ندارد

هندلینگ جذاب‌تر و قابل بهره‌برداری از آنچه تصور می‌کنید

نقاط ضعف

سبک‌ترین وزن قابل دستیابی نیاز به گزینه‌های کربنفیبر گران زیادی دارد......

با این حال ۲۹۶ اسپشیاله هنوز نمی‌تواند به وزن قدیمی ۴۸۸ پیستا نزدیک شود

۲۹۶ GTB ۹۰% هیجان را ارائه می‌دهد و قابلیت استفاده بهتر با دو سوم قیمت

طراحی و استایل

پس چه چیزی اسپشیاله را خاص می‌کند؟ بخشی از گزش اضافی آن از طریق ترفندهای معمول ادراکی به دست می‌آید. بسته‌شده در هارنس‌ها، می‌توانید شیارهای بریده‌شده در کاپوت کربنفیبر و، در آینه عقب، بالچه‌های چشمگیر که عقب را احاطه کرده‌اند ببینید. همچنین دو رزوناتور بیشتر در دیواره، که فرکانس‌های انتخاب‌شده از V6 ۸۵۰۰ دور را مستقیم به کابین کانال می‌کنند.

به طور قابل توجهی بلند و پرغرش نفس‌گیر، این همچنان یکی از موتورهای توربو عالی است، و اینجا از میله‌های اتصال تیتانیوم جدید و پیچ‌های گل‌میخ (یک فرمول ۱-ایسم که اولین برای فراری جاده‌ای است)، و همچنین میل‌لنگ سبک‌شده مشابه F80 الهام‌گرفته از لمانز، که در آن نسخه این موتور ۸۸۸ اسب‌بخار تولید می‌کند سود می‌برد. کمی ماشین‌کاری پس از ریخته‌گری نیز حدود یک کیلو فلز از بلوک نسبت به واحد GTB کاسته است.

مهندسان می‌گویند بسته اسپشیاله در تئوری می‌تواند با ۱۲۰ اسب‌بخار دیگر کار کند اما نیاز به افزایش تعصب وزن عقب از ۶۰% به حدود ۶۵% برای traction دارد. سریع‌تر در مستقیم‌ها اما نه در پیچ‌ها خواهد بود.

حتی بدون کمک الکتریکی، این V6 حالا ۶۹۰ اسب‌بخار و ۵۵۶ پوند فوت گشتاور می‌سازد که Enzo را نابود می‌کند. با کمک الکتریکی، نتیجه خودرویی است که، در دستان ماهر دی سیمونه و با میشلن‌های جدی، فیورانو را سریع‌تر از LaFerrari دور می‌زند. آن عنصر الکتریکی عمدتاً همان GTB است. باتری درایو ۷.۵ کیلووات‌ساعتی روی کف‌پن پشت فایروال قرار دارد، موتور الکتریکی axial-flux بین موتور و گیربکس اتوماتیک دوکلاچه هشت‌سرعته را تغذیه می‌کند.

البته بسته آیرودینامیک هم وجود دارد. از جلو نسبتاً ظریف است، با شیارهای کوچک در اسپلیتر و ورودی گسترده‌تر و خشن‌تر برای رادیاتورها. در عقب کمی بیشتر قابل توجه است، جایی که برای اولین بار برای یکی از این فراری‌های میانی‌موتور اصلی تقویت‌شده، بال‌ها وجود دارد، اگرچه کوچک‌هایی که silhouette را خراب نمی‌کنند.

اسپشیاله حدود یک سوم داون‌فورس بیشتر از پیشینیان ۴۸۸ پیستا تولید می‌کند. مفاهیم آیرودینامیک را از مسابقه‌ای ۲۹۶ Challenge قرض می‌گیرد، که همچنین منجر به ۲۰% افزایش داون‌فورس نسبت به ۲۹۶ GTB می‌شود. رقم نقل‌شده ۴۳۵ کیلوگرم در ۱۵۵ مایل بر ساعت همچنان به راحتی کمتر از آنچه پورشه ۹۱۱ GT3 RS تولید می‌کند است، اما فراری ترجیح می‌دهد بال‌های巨大 نداشته باشد.

اسپشیاله در عوض از تکامل اسپویلر عقب پاپ‌آپ GTB استفاده می‌کند، که همراه با تنظیمات کم‌درگ و پر داون‌فورس (خودرو ارتفاع بال را به طور خودکار مدوله می‌کند) حالا نقطه میانی برای داون‌فورس سرعت بالا دارد. همچنین ۵۰% سریع‌تر از GTB عمل می‌کند.

زیربدنه کلیدی است. مانند ۴۸۸ پیستا، اسپشیاله S-duct در جلو دارد، هرچند مسیری که کف را به سطح بالا متصل می‌کند بسیار عمودی‌تر و عقب‌تر تنظیم شده، دقیقاً زیر شیشه جلو خارج می‌شود. نه تنها این به حفظ فضای چمدان کمک می‌کند بلکه داون‌فورس را حتی با تغییر ارتفاع سواری ثابت نگه می‌دارد. به طور گسترده‌تر، تعادل داون‌فورس برای دقت ورود به پیچ جلوتر منتقل شده است.

داخلی

چیز زیادی برای گفتن اینجا نیست، چون کابین اسپشیاله البته خیلی شبیه GTB است، هرچند با سوئیچ‌گیر فیزیکی جدید روی فرمان، به جای کنترل‌های هپتیک. این بهبود ارگونومیک قابل توجهی است.

کمتر ارگونومیک از دست دادن کامل جعبه دستکش و محفظه‌های مفید در درهای کارت، که حالا قطعات کربنفیبر کامل هستند که مسلماً خیلی جدی به نظر می‌رسند اما اسپشیاله را به ویژه دور از پیست آسان برای همراهی نمی‌کنند. همچنین پدال‌های آلومینیومی – بدون فرش اینجا – و استفاده گسترده از آلکانتارا را توجه کنید. در نهایت همه اینها استاندارد برای این نوع فراری است.

ارگونومی رانندگی خوب است، با تنظیم رسیدن نسبتاً سخاوتمندانه در ستون فرمان و پدال‌های خوب فاصله‌دار؛ مطمئناً هرگز گاز و ترمز را ناخواسته همپوشانی نمی‌کنید. دید عقب عالی GTB نیز حفظ شده، که عاملی نیست که معمولاً، بگوییم، لامبورگینی را در مشتقات هاردکور نگران کند.

همچنین صندلی‌های کربنفیبر tubular جدید را توجه کنید. اینها خیلی خوب هستند، و ۲۵% سبک‌تر از صندلی‌های سطلی معمولی می‌آیند، و همچنین در رنگ‌های زیادی موجود. ما همچنین مشکوک هستیم که راحت‌ترین صندلی فراری هستند، هرچند آیا می‌توانید هارنس‌ها را دور از پیست تحمل کنید مسئله دیگری است.

پیشرانه‌ها و عملکرد

به طور خلع سلاح‌کننده بخش الکتریکی پیشرانه اولین طعم اسپشیاله است که می‌گیرید. در حالت Hybrid روشن شده، فقط با قدرت الکتریکی حرکت می‌کند. نامزد این خودرو – ۴۵۸ اسپشیاله افسانه‌ای پرغرور – کمی تمایل دیگری داشت، اما در حقیقت خوب است که فراری آتش‌نفس داشته باشید که اگر ترجیح دهید بدون هیاهو دور شود. هر کسی که درام شروع بخواهد فقط نیاز به انتخاب حالت Performance روی e-manettino دارد سپس دکمه شروع موتور هپتیک را بزند. در پیت فیورانو، با اگزوز تیتانیوم داغ، کرکن crackle-bang می‌تواند کرکننده باشد.

سمت tech-fetishist فراری (احتمالاً همان گروه مسئول نامیدن الکترونیک پایداری ‘Side Slip Control ۹.۰’ و دادن اسپویلر عقب deploying اسپشیاله تنظیم ‘Armed’) واضحاً می‌خواست چیزی jazzy با عنصر الکتریکی کند.

رویکرد دوگانه است. اول، تعویض‌ها خشونت‌آمیزتر هستند. درخواست upshift در یکی از حالت‌های مسابقه‌ای‌تر خودرو و انفجار گشتاور که موتور به خلأ ایجاد شده وقتی گیربکس دنده بعدی را درگیر می‌کند تزریق می‌کند، ضربه خشن و احشایی می‌دهد. کمی ساختگی است، اما دروغ می‌گویم اگر بگویم لعنتی هیجان‌انگیز نیست، و پسر می‌دونی در اسپشیاله هستی. تعویض‌ها کیفیت diamond-cut PDK در پورشه ۹۱۱ GT3 را ندارند، اما انفجاری‌شان مرا یاد عمل sequential پنوماتیک یک خودروی GT3 واقعی می‌اندازد، که احتمالاً خنک‌تر است.

سپس ‘Extra Boost’ وجود دارد. در فیورانو یا هر پیست دیگری، خودرو مدار را یاد می‌گیرد و در حالت ‘Qualify’ درایو سپس باتری درایو را فراتر از حد معمول برای انفجارهای کوتاه فشار می‌دهد. اجازه می‌دهد موتور تا ۱۷۸ اسب‌بخار در خروج پیچ‌ها تحویل دهد. آیا محسوس است؟ نه در چهار یا پنج دور کوتاه.

دو دور اول را در حالت Race می‌گذرانید، کشف می‌کنید که کنترل traction چقدر سخت (و نه همیشه ماهرانه) نیاز به کار دارد مگر خودرو کاملاً مستقیم باشد. جارینگ می‌شود، پس سریعاً حالت معروف CT Off را انتخاب می‌کنید.

از آن به بعد، خنده‌دار، همیشه درجه‌ای از yaw وجود دارد. اسپشیاله واقعاً خیلی سریع می‌چرخد، اما فرمان به طور sublime سریع است و خودرو چنان متعادل که رابطه بین گاز، پشت و لاستیک‌های عقب اغلب symbiotic احساس می‌شود.

در پیچ‌های سریع‌تر بسته آیرو جدید (راست ببینید) کار می‌کند، اما این خودرو داون‌فورس مانند برخی در کلاس نیست، که به راحتی اثرات را متوجه می‌شوید. بیشتر درباره grip مکانیکی مستقیم در برابر پیشرانه outrageous است. کاملاً old-school، پس.

سواری و هندلینگ

فراری ما را برای رانندگی جاده‌ای به خودرویی متفاوت عوض کرد. به جای دمپرهای Multimatic ثابت‌فنر با فنرهای تیتانیوم و چرخ‌های کربنفیبر ۲۱ هزار پوندی، این Magneride استاندارد داشت. crucially، این تنظیم حالت ‘Bumpy Road’ را حفظ می‌کند که فراری‌های مدرن به آن معروف هستند.

آیا اسپشیاله در عمومی کمی احمقانه به نظر می‌رسد، با مخلوط شیارها و بال‌ها؟ بله و نه. دم فاقد gravitas sweeping ۴۸۸ پیستا است، اما در این تپه‌های hazy، استراحت روی five-spokers غیرمنتظره Group A Skyline-style، با آفتاب cascading روی hips قابل توجه و bone line در flanks، بمب به نظر می‌رسد.

روی دمپرهای Magneride زیبا هم رانندگی می‌کند. مانند خودروی جاده‌ای. هیچ‌کس دیگری در سوپراسپرت‌های اصلی ‘taut flow’ مانند فعلی در مارانلو نمی‌کند. روی جاده‌ای که ۹۱۱ GT3 را خیلی jittery می‌کند، اسپشیاله به همان شیوه oleaginous GTB حرکت می‌کند، فقط با کمی بیشتر گوشت در فرمان و کمی بیشتر intent در کنترل بدنه.

قابلیت تنظیم intuitive آن نیز توسط choppiness این جاده‌های ایتالیایی کم نمی‌شود. موتور سه‌چهارم گشتاور max را فقط در ۳۲۰۰ دور یا حدود آن می‌سازد، پس حتی نیازی به wring out برای کار chassis نیست. chassis که تقریباً sentience در نحوه دانستن اینکه grip یا slip می‌خواهید دارد. آیا می‌تواند مصنوعی احساس شود؟ گاهی کمی، اما خیلی fun است که واقعاً اهمیتی ندهید. هر خودرویی با این درجه humour inbuilt cynics را believer می‌کند.